Stal jest często stosowanym materiałem konstrukcyjnym. Jej stan techniczny, jak również stan techniczny poszczególnych łączeń, na przykład spawów czy punktów mocowań, w sposób bezpośredni wpływa na bezpieczeństwo całej konstrukcji. Oczywistym jest fakt, że wszelkie użyte materiały muszą być najwyższej jakości, dobrane zgodnie z warunkami określonymi w danym projekcie, a prace musza zostać wykonane z najwyższą starannością. Jednak zarówno podczas montażu konstrukcji, jak również później, kiedy obiekt jest eksploatowany, może dojść do niewidocznych uszkodzeń, których niezidentyfikowanie w odpowiednim momencie, może przynieść katastrofalne skutki.
Obecna technologia, podczas oceny stanu konstrukcji stalowych, umożliwia posługiwanie się tak zwanymi badaniami nieniszczącymi. Ich celem jest wykrycie nieciągłości materiałowych oraz sprawdzenie właściwości i przydatności materiałów do użytkowania, bez naruszania ich mikro i makrostruktury. Badania mogą być wykonywane praktycznie na każdym etapie procesu produkcyjnego, rozpoczynając od kontroli materiałów wejściowych po kontrolę jakościową wyrobu gotowego, jak i w fazie eksploatacji.
Jedną z najczęściej stosowanych metod jest badanie proszkiem magnetycznym. Umożliwia ona wykrycie niebezpiecznych nieciągłości powierzchniowych i podpowierzchniowych, mogących pojawić się w spoinach, takich jak pęknięcia i przyklejenia, oraz uszkodzeń w samych materiałach jak na przykład pęknięcia, naderwania, zakucia czy zawalcowania. Jej ograniczeniem jest możliwość badania tylko materiałów ferromagnetycznych, które wcześniej muszą być oczyszczone ze zgorzelin, tłuszczy, olejów oraz wszelkich innych zanieczyszczeń. Do nieniszczących sposobów badania zaliczane są następujące metody:
– wizualna
– ultradźwiękowa
– radiologiczna
– penetracyjna